MİSAFİR..

Adam çok kötü biriydi kimseye iyiliği dokunmamış; bilakis çevresine ondan hep fenalık bulaşmış ve ölmüştü.

Onu kimse gömmek istemedi. karısı tek başına ve yaşlıydı.onu yalınız ve güçsüz haliyle defnetme imkanı yoktu.

Köyün yaylasındaki çobana gitti ve rica etti yalvardı: ne olur kocamı defnet!

Çoban: ben defin bilmem dua da bilmem! nasıl olacak bu? dedi ve kabul etmedi.

Kadın ısrar etti. dua etmesen de olur; ama yeter ki onu göm. açıkta kalmasın böyle.

Çoban adamı defnetti. o gece kadın rüyasında kocasını gördü. bir eli yağda bir eli balda hesabı. keyfi yerindeydi.

Anlam veremedi bu rüyaya. ertesi gün yine aynı rüyayı gördü ve sonraki gün de!

Köyün imamına söylemeye karar verdi rüyasını.

İmama anlatınca imam: sadece sen değil hanım kardeşim! bütün köy! herkes aynı rüyayı görüyor üç gündür! dedi.

Araştırıldı bu adamın bir faziletli işi var mıydı diye bulunamadı.

İmam kadına sordu: bunu kim gömdü?

Çoban gömdü dedi kadın.

Çobanı buldular ve sordular: sen ne dua ettin?

Çoban: ben dua bilmem! dedi. ikna olmadı ahali ve çobanı sıkıştırdılar: bir şey söylemiş olman lazım. düğüm sende! söyle haydi iyi düşün. ne dedin?

Çoban: ben hakikaten dua bilmiyorum; ama onu mezara koyduğumda içimden dedim ki:

Allah'ım! bana bunca zamandır misafir gönderiyorsun dağın başına. geliyorlar bana ve Tanrı misafiriyim diyorlar. ben onlara elimde ne varsa ikram ediyorum. şimdi de ben sana bir misafir gönderiyorum. Sen de ona ikram ediver!

İnsanlar sadece ağladılar!
<<<<<<<<<<<
BU HİKAYE yaradan gönüldedir sözünü ne kadar doğruluyor.Allah bizi de duasi kabul gören kullarindan eylesin.