duy feryadımı

Zaman benim yorgun beynimi düşündürdüğünde
Olmayışın beni çıkmazlara sokuyor
tek başıma
İçime gömdüğüm bu hasret kahreder durur beni
Kalbimin sesini dinlediğimde buğuk bin-bir ses
Sabahladığım karanlık geceler beni çoğu kez korkutuyor
Yalanım yok sana sözüm var, sevgimize
Üşüyorum, ağlıyorum yorgunum uzun gecelerin sabahında
Şuurumu yitirmedim fakat az kalsın sensizliğini bitiyordum
Yürüyüşler tesellisiz, umutlarım kırık gözlerim ağlamaklı
Yüreğim muhtaç sevgine, seninle olmağa ne yalan
Evet yalan sensizlik mutsuz kılıyor bu şahsımı
Zevkler alınmaz oldu yaşantımdan, yaralarım kanıyor
Durdurmak istiyorum sensiz dönen dünyamı
Dağlar duydu feryadımı, karlar eriyor isyanıma
Bir de beni sen anlasan, anlasan da geri dönsen
Dönsen de hayata bir merhaba desem yaşasam
Seni görüp de mutlu olsam
Ölsem de seninle ölsem
dön artık kurban olduğum duy feryadımı...