6 Temmuz 2009 Pazartesi

BENİM DÜNYAM..

Konak karşıyaka vapuru..

İzmirin filmlere konu olmuş kordon boyu posaport kafeler
İzmir metrosu

Hisarönü çay bahcesi
Alsancak tren garı
Kadife kaleden izmir görüntüsü
Tarihi İzmir binaları
Hani insan bunalır daralır boğulacak gibi olurya ,öyle daralır öyle daralır ki ne yapacağını ne edeceğini bilmeden atar kendini sokaklara. yüreğinin içi öyle yanar ki,derdini anlatacak kimse bulamaz, anlatsada anlayacak olmaz. yalnız kalmak ister sadece,yapayalnız,ıssız bir şekilde olmak ister.hiç bir insanın olmadığı,hiçbir kimsenin bulunmadığı dağlara,ovalara,adalara gitmek ister... Böyle bir günümde attım kendimi göztepe sahiline

Akşam üzeri SAAT 18.00 sahilde kimseler yok hava hala yakıcı sıcaklığını koruyor denizin esintiside olsa yinede hissediliyordu..
Akşam gitsen oturacak yer bulamassın bütün sahil bomboştu

Deniz dalgasız ve durgun
benim gibi ovalara dağlara gidemeyen birkaç kişiden başka kimseler yoktu

üçkuyular iskelesi

üçkuyular feribotu

Benden bu kadar dostlar kendim için gezerken sizin içinde resimledim düşünmeyede zamanım olmadı bu arada dertlerimi vapura yükledim.
bu defa ben giden ben olmadım.
Bilet almadım sahte dostluklara bilinmez yarınlara
Ağlamıycam artık.
Kuruttum göz pınarlarımı
Barıştım artık kendimle
Bir de vefalı dertlerimle.
Ne zaman terk etsem onları
Bırakmadılar peşimi,geldiler benimle.
Yalnız sokaklar ve dertlerim.Birlikte yaşadık yıllarca.
Ne zaman bu son desem
Söz versem kendime.Bir yenisi eklenirdi
İnanmayanlarda duygu sömürüsü dedi.
bende bıktım artık
Rıhtımda bekleyen vapura yükleyip dertlerimi uğurluycam
son defa giden ben olmayacağım
.Sevgiyle uğurlayacağım dertlerimi.
Yeni dostlar edineceğim arkasından
İçlerinde adı dert olmayan
Umut olan, neşe olan, barış olan .
İşte deniz dalgalanmaya başladı.Beyaz köpükler kaldı geride gemiden
Dertlerim el salladı
Gittikçe kaybolan güverteden.
Yeni bir sayfa açtım kalan ömrüme
Geçmişimi de o gemiyle yolculadım.
Yolluk olarak, göz yaşlarımı hazırladım
Vedalaştım dertlerimle,son kez ağladım.
Sonra dönüp geriye yeni dostlar kucakladım.
Dertlerim kadar vefalı Adı umut olan,neşe olan,barış olan.
Bu defa giden ben olmadım.
Koparıp beyaz mendilimi maziden,
el salladım.
Yolcu ettim dertlerimi
MERHABA UMUT



















4 yorum:

havvanur dedi ki...

izmir güzel şiirde çok güzeldi arada gez ablcım sefan olsun çok sıcak ama napalım hayırlı günler çok güzelsin herzamanki gibi güzel ablacım öptüm hurmetler

kuzularım ve ben dedi ki...

çok güzel yazmışsın ablacım bende çok düşündüm dağ başında biyer olsa çıkıp ağlasam bağırsam dertleri bırakıp gelsem malesef olmuyor derdini anlatıncada ezik oluyorsun bende anlatmıyorum güçlü görünmeye çalışıyorum sende öyle yap ablacım sen çok şeyi atlatmışsın hangimizin gerçek dostu varki ama benim dünya iyisi üç ablam tesellim onlar onlar olmasa tutunamazdım hayata bu denli öpüyorum ablacım a.e.o

TAZE NANE dedi ki...

Bloğunuzu yeni buldum.
Çok güzelmiş.
İzmiri hiç görmedim.
Çok güzelmiş ama.
Sevgiler.

Adsız dedi ki...

Sizin Dünyanız; Esselam, Fatma Hanım merhabalar, şöyle yakın zamandaki yorumlara baktım akşamki yazdığım yorumu göremedim, demek ki, ya yanlış yere yazdım, ya da nasıl oldu bilmiyorum. İzmir'den aldığınız görüntülere bayıldım, elinize ve objektifi yönlendiren gönlünüze sağlıklar dilerim. Mekanınız İzmir mi sizin? Tam anlayamadım. Bir öncek i yorumda da değindim, Yurtdışında kalıyor gibi bir izlenim edinmiştim. Efendim, bu paylaşımınızdan dolayı sizlere teşekkürlerimi arz ediyorum. Sağlıcakla kalın ve de Allah'a emanet olun efendim.